چگونه کارهایمان را سریع انجام دهیم و به تعویق نیندازیم؟ (سه مرحله تا آمادگی برای انجام کارهای سخت)

شما احتمالا روی این ویدیو کلیک کردین چون برای انجام کارهای سخت و یا حداقل کارهایی که باید انجام بدین با خودتون درگیر هستید. فرقی نمیکنه اماده شدن برای امتحان فردا باشه یا پروژه‌ای که باید انجام بدین. شما دائما کارها را پشت گوش میندازید؛ اما نه دیگه ازین به بعد، چون من میخوام یک استراتژی رو بهتون نشون بدم که کمک میکنه دیگه هرگز کارهایتان را عقب نیندازید. شما مجبور نخواهید بود خودتون رو مجاب به مطالعه یا کار کردن کنید. با انجام این سه مرحله ساده که در این ویدیو یاد خواهید گرفت، آماده شدن برای امتحان و یا کار کردن روی شغل دوم خیلی راحتتر خواهد شد. من سالهاست که از این روش استفاده میکنم و واقعا برام مفید بوده. به محض شروعِ اجرای این سه مرحله همه چیز برای شما تغییر میکنه و سرانجام قدرت اراده و انگیزه انجام همه کارهایی که به تعویق انداخته اید را پیدا خواهید کرد. اما باید تا پایان ویدیو رو تماشا کنید تا همه این سه مرحله رو یاد بگیرید.

1. انجام کارهای سخت با تقسیم کردن وظایف به مراحل کوچکتر

اگه من از شما بخوام از بینِ 100دلار برای امروز و یا 150دلار برای سال دیگه یکی رو انتخاب کنید، احتمالا اکثر شما صد دلار رو انتخاب میکنید. چون یک سال فاصله زمانی زیادیه. شما نمیدونید که تا اون موقع چه اتفاقی میافته، پس بهتره امروز صد دلار رو بگیرید. شما میتونید اونو بگیرید و با سرمایه گذاری خیلی بیشتر از 150دلار به دست بیارید.

وقتی انجام کاری مبهم و نامشخصه مغز شما سعی میکنه به هر قیمتی ازش دوری کنه، چون فکر میکنه باید انرژی زیادی مصرف کنه و این نتیجه عکس میده چون مغز سعی داره بهینه سازی کنه و این انرژی رو برای بعد نگهداره. مغز شما شروع میکنه به بهانه آوردن تا این کارها رو به تاخیر بندازه. مثلا شما باید برای امتحان فردا آماده بشید؛ کلاس های زیادی رو از دست دادین و خواندن کل کتاب در یک شب غیر واقعی به نظر میاد. مطمئنا به زمان خیلی بیشتری نیاز دارید. شما حتی نمیدونید که کارها رو از کجا شروع کنید و یا اول کدوم مباحث رو مطالعه کنید. مغزتون شروع میکنه به بهانه آوردن برای به تعویق انداختن کارها و یا کلا اجتناب از آنها و با فکرهایی مثل اینکه دوستتون قراره کناره شما بشینه و بهتون کمک کنه، میخواد راضیتون کنه.

یا بیاید یه مثال دیگه بزنیم. هربار که میخواید یه کار مثبت رو شروع کنید، مغزتون میپره وسط و میگه بذار یه قهوه درست کنم یا اینستاگرام رو چک کنم ببینم کی زیر آخرین پستم کامنت گذاشته.  همه اینها به خاطر اینه کاری که پیش رو دارید مبهم و نا مشخصه. ساده ترین راه حل برای این مشکل تقسیم کردن وظایف به مراحل کوچکتره. به جای آماده شدن برای آزمون هدف تعیین کنید که فقط فصل اول رو مطالعه کنید که حدود 10 تا 15 دقیقه طول میکشه. این کار خیلی راحتتر خواهد بود که خودتون رو مجبور کنید حدود 10 دقیقه تمرکز کنید. وقتی فصل اول تموم شد به قسمت بعدی برید.

چیزیکه من فهمیدم بهترین کارایی رو داره اینه که به جای تعیین هدفِ کامل کردن یک کار، بلوک های زمانی تعیین کنید. مثلا تعیین کنید که حدود 30 دقیقه کار کنید و بعد استراحت کنید. اینکار خیلی بهتر از مثلا اختصاص کل روز برای مطالعه کردنه اما بعدش کارهاتون رو با تماشای فیلم عقب بندازید.

2. برای انجام کارهای سخت، سیستم پاداش‌تان را با کنترل رژیمتان، تقویت کنید.

غذاییکه میخورید به طور مستقیم روی مغزتون تاثیر میذاره. و از آنجاکه مغز شما بقیه ی بدن شما رو کنترل میکنه، هرچیزی که در صبحانه میل میکنید بر خلق و خو، اراده و انگیزه شما در طول روز برای انجام کارهای سخت تاثیر میذاره.

وقتی به قفسه های فروشگاه های مواد غذایی نگاه میکنید، بیشتر محصولات پر از شکر هستند که متفاوت نامگذاری شده اند. در حقیقت شکر با 56اسم مختلف مثل دِکستروز، فروکتوز، گلوکوز، دکسترین و غیره نامگذاری شده. مصرف زیاد این انواع مختلف شکر عوارض زیادی بر بدن داره. یکی از دلایل اصلی تنبلی و عدم تمرکز شما حین انجام کارها اینه که شکر زیادی مصرف میکنید.

مغز شما بسیار پیچیده ست. اما چیزیکه به طور قطع میدونیم اینه که عملکردش از طریق هورمون ها و نورون های انتقال دهنده است. یکی از آنها دوپامینه که مسئول سیستم پاداش شماست. هنگام معاشرت، تفریح، خوردن یک تکه کیک و یا حتی وقتی نمره خوبی میگیرید یا وظایف تون رو انجام میدید، پیامی به مغزتون ارسال میشه و دوپامین ترشح میشه. احساس خوبِ بعد از آن باعث میشه مثلا تصمیم بگیرید یک تکه کیک دیگه بخورید تا دوباره این افزایش دوپامین رو تجربه کنید. به همین دلیله شرکت های تولید کننده نوشیدنی مقدار زیادی شکر به محصولاتشون اضافه میکنن تا شما دوباره برای محصولاتشون برگردین. تا اینجا هیچ مشکلی نداره، اما وقتی شما بیش از حد قند مصرف میکنید، سطح دوپامین شما بالا و بالاتر میره تا جاییکه دیگه براتون عادی میشه. و دیگه کارهایی مثل معاشرت و موفقیت در کارهاتون دوپامین کافی تولید نمیکنن تا اونو بالاتر ببرند. چون سطح نرمال دوپامین شما قبلا افزایش یافته. به عبارت دیگه شما سیستم پاداش خودتون رو نابود میکنید به همین دلیل انجام کارهای مفید براتون سخت میشه.

شما حتی نمیتونید برای 20 دقیقه تمرکز کنید چون مغز شما مشتاق انفجار دوپامینه، پس سریعا اینستاگرامتون رو چک میکنید تا انتقال دهنده های عصبی رو تقویت کنید. برای مثال هروئین خیلی بیشتر از شکر دوپامین آزاد میکنه به همین دلیل اعتیاد آوره. به محض اعتیاد، سطح دوپامین جدید شما آنقدر بالا میرود که هیچ چیز دیگری به اندازه مصرف اون مخدر براتون جالب نخواهد بود که انجام بدین.

پس چه جوری میشه کارهای سخت رو انجام داد؟ سیستم پاداشتون رو با کنترل رژیمتون تقویت کنید. سعی کنید به طور کامل از شر قند خلاص بشید. یک قوطی نوشابه به تنهایی میتونه 40گرم شکر و یک شکلات اسنیکرز 12گرم شکر داشته باشه. بیشتر افراد سیستم پاداششون رو نابود کرده اند، بنابراین مهم نیست که چه تکنیکی برای انجام کارها و داشتن تمرکز یا مطالعه برای آزمون استفاده میکنید. تا وقتیکه رژیمتون رو اصلاح نکنید امکان پذیر نیست.

با جایگزین کردن تمام نوشیدنی های خود با آب یا آبمیوه تازه شروع کنید. اگه 2قاشق شکر به قهوه یا چاییتون اضافه میکردین اونو به نصف کاهش بدین. مصرف شکلاتتون رو با یک موز و یا هر میوه دیگه ای جایگزین کنید. سطح دوپامین شما به آرامی شروع به کاهش به سطح طبیعی خودش میکنه و تمرکز کردن برای شما خیلی راحت تر خواهد شد.

3. یکی از بهترین راه‌ها برای به تعویق نینداختن کارها و متمرکز شدن، داشتن تحرک کافی است.

کوالاها یکی از احمق ترین حیوانات دنیا هستن. من قصد بی احترامی ندارم، با عرض پوزش از کوالاهایی که این ویدیو رو میبینن. اما حقیقت اینه که کوالاها مغزی به طور غیر معمول کوچک دارند. و اندازه مغز نیز نشان دهنده توانایی ذهنی یک حیوان است. قبل از اینکه براشون احساس تاسف کنید، بزارید یه چیزی رو بهتون بگم. کوالاها به مغز بزرگتری نیاز ندارن چون اونها بین 18 تا 22ساعت در روز میخوابن و وقتی بیدار میشن، برگ میخورن. کوالاها به تنبلی معروفن.

در این دنیای مدرنِ نوآوری تکنولوژی، بیشتر کارها و مشاغل ما شامل نشستن جلو کامپیوتر میشه. تحرک ما خیلی کمتر از گذشتگان ماست. میدونید که بدن ما برای حرکت ساخته شده و اجداد ما مجبور بودند دائما برای شکار و تهیه غذا یا فرار از حیوانات وحشی حرکت کنن. نشستن جریان خون رو کاهش میده و اکسیژن کمتری به مغز و جریان خون وارد میشه. و مغز شما برای فعال ماندن به چی نیاز داره؟ دقیقا… اکسیژن و جریان خون. پس اگر 10ساعت از روز رو فقط نشستین، از اینکه نمیتونید در انجام کارها تمرکز کنید تعجب نکنید.

من قرار نیست در مورد بقیه عوارض صحبت کنم. موسسه ملی تحقیقات سلامت به این نتیجه رسیده که درصد مرگ و میر در بزرگسالانی که بیشتر وقتشون رو نشسته میگذرونن 50درصد بالاتره. اگر بیش از 6ساعت در روز بشینید، ریسک مرگ و میر شما به اندازه افراد سیگاری افزایش پیدا میکنه. بنابراین یک راه ساده برای متمرکز شدن مغزتون تحرکه. به ازای هر 45دقیقه نشستن، 10دقیقه بلند شید و حرکات کششی انجام بدین. اگر میتونید کارهاتون رو ایستاده یا با قدم زدن انجام بدین حتما این کار رو بکنید. مطمئنا هر از گاهی باید بشینید این زیاد مهم نیست اگه به اندازه کافی تحرک داشته اید. مطالعات نشان داده که دانش آموزانی که آمادگی جسمانی بهتری دارند معمولا نمرات بالاتری کسب میکنن. پس اگه میخواید بهتر بشید ورزش کنید، هرروز صبح پیاده روی کنید.

پس حالا فهمیدین که اگه مغزتون رو سرحال نگه ندارید، نمیتونید در انجام کارها تمرکز کنید. اراده کافی برای انجام کارهای سخت رو نخواهید داشت. به همین دلیل اگه میخواید بهره‌وری بالایی داشته باشید، باید سبک زندگی مناسبی داشته باشید.