ایجاد انگیزه؛ رازی که انگیزه شما را برای انجام هر کاری افزایش میدهد

به نظرتون چرا انقدر سخته آدم همیشه با انگیزه بمونه؟ چرا انقدر سخته بتونیم به ایجاد انگیزه بپردازیم‌ برای کارهایی مثل ورزش کردن، غذای سالم خوردن، سحرخیز بودن، مدیتیشن کردن یا حتی کتاب خواندن و …؛ چرا انقدر دشواره که افزایش انگیزه در تموم کارهایی که میدونیم باید انجامشون بدیم رو بدست بیاریم؟

میخوام یه رازی رو در مورد ایجاد انگیزه بهتون بگم که تا حالا هیچکس بهتون نگفته.

فکر کنید دارین تو خیابون راه میرید که یکدفعه یه ماشین میاد و بهتون میزنه. تو بیمارستان بیدار میشید و دکتر بهتون میگه یکی از اندام‌های حیاتی‌تون آسیب دیده و فقط سه ساعت از زندگیتون مونده. دکتر با خانواده‌تون تماس میگیره و بهشون میگه هرچه سریعتر برای خداحافظی خودشون رو برسونن. لحظه‌ای که خانوادتون وارد اتاق میشن شروع می‌کنید به گریه کردن؛ این فکر که دیگه هیچوقت نمیتونید مادرتون رو بغل کنید یا دیگه هیچوقت نمیتونید با پدرتون بخندین انگیزه شما رو نابود و قلبتون رو به درد میاره.

تصور دوستان و خانوادتون تو مراسم ختم در حالی که به جسم بی‌جان شما خیره شدن، و تصور دفن شدن زیر خاک شما رو ناراحت می‌کنه. وقتی برای آخرین بار خانوادتون رو در آغوش میگیرین، به این حقیقت دردناک پی می‌برید که فقط چند لحظه با مرگ فاصله دارید.

در حالی که تو اون اتاق دراز کشیدین اطرافتون کم کم تاریک میشه و تنها چیزی که میتونید بشنوید فقط یک سکوت سنگینه؛ در همون حال چیزِ عجیبی رو درعمق وجودتون حس میکنید. همه چیز کند میشه، و در حقیقت شروع میکنید به تجربه‌ی یک وحدت و یگانگی صلح آمیز با دنیای اطرافتون، و حتی موسیقی‌ای رو در ناخودآگاه ذهنتون میشنوید؛ یه چیز خاص و متفاوت در مورد این موسیقی وجود داره. موسیقی‌ای که شما حس میکنید در تمام طول زندگیتون همراهتون بوده، اما الان اولین باره که اون رو میشنوید.

وقتی موسیقی نواخته میشه، خاطرات در ذهنتون یادآوری میشه. اولین باری رو به یاد میارید که از شدتِ خنده، اشک از چشماتون سرازیر شد. به خاطر میارید که قبل از اولین ابراز احساسات به عشقتون چقدر دستپاچه بودین و بعدش چقدر خوشحال و هیجان زده شدین و چقدر باعث ایجاد انگیزه ادامه زندگی در شما شد.

روزی رو یادتون میاد که وقتی از مدرسه به خونه برمیگشتین اون غروب زیبا رو دیدین که حسی از سکون و عشق کامل در شما به جا گذاشت. اما همون لحظه شروع میکنید به یادآوری لحظاتی که با عشق و مهربونی همراه نبودن. به خاطر میارید که چقدر در مورد چیزای بی اهمیت زود عصبانی میشدین، مثلا اینکه نفر جلویی تون خیلی آروم راه میرفت یا موقعِ رانندگی یکی ازتون سبقت میگیرفت. وقتایی رو یادتون میاد با کسایی که دوستشون داشتین در مورد مسائل خیلی خیلی کوچیک دعوا میکردین که در زندگی کاملا ناچیز و کم اهمیت بودن.

افسوس میخورین که چرا مدرسه رو رها نکردین در حالی که از چیزی که میخوندین متنفر بودین یا چرا از کارتون استعفا ندادین در حالی که اصلا از کاری که داشتین خوشتون نمیومد و باعث ایجاد انگیزه در شما نمیشد. از اینکه دور دنیا رو سفر نکردین و جاهایی که همیشه آرزوی دیدنشون رو داشتین ندیدین، پشیمونید.

پشیمونید از اینکه به آسمون و ستاره ها نگاه نکردین تا درک کنید چه بخش کوچکی از این دنیا هستین. پشیمونید از اینکه واقعا این حقیقت رو درک نکردین که شما روی یه توپ آبی رنگ کوچیک نشستید که توی فضای لایتناهی همراه هشت تا توپ پرنده دیگه شناوره که همه ی اینا دور یه توپ غول پیکر از آتش گرد اومدن که قدرت اینو داره تو یه چشم به هم زدن تمام حیات روی این سیاره رو از بین ببره. افسوسِ قدر ندونستنِ لحظه‌ی آرومی رو میخورید که بعد از یه نفس عمیق ، نفستون رو میدادین بیرون.

اون لحظه حاضرید تمام دارایی و هرچی که تو حساب بانکیتون دارین رو بدین تا دوباره بتونید انگشتاتون رو تکون بدین، دوباره شاد باشین، انگیزه پیدا کنید، بخندین یا گریه کنین. همه چیزو میدین که فقط یکبار دیگه هدیه زندگی رو تجربه کنید، زندگی‌ای که خیلی از مردم اون رو بی‌اهمیت تلقی میکنن.

وقتی به این مرحله از زندگی میرسیم، دو حالت ممکنه پیش بیاد؛ به گذشته نگاه میکنیم و احساس صلح، عشق و آرامش داریم چون هیچ چیز و هیچکس رو بی‌اهمیت نمی‌دونستیم؛ یا اینکه به گذشته‌مون نگاه میکنیم و غم و ناراحتیِ عمیقی سرتاپامون رو فرا میگیره، چون هیچوقت ندونستیم زندگی روی این سیاره‌ی آبی چقدر فوق العاده است و چقدر میتونه ما رو به داشتن انگیزه برای ادامه زندگی تشویق کنه.

بعد از دیدن این ویدیو فقط یک لحظه قدردان کسی باش که الان هستی نه کسی که قراره در آینده بهش تبدیل بشی و نه کسی که تو گذشته بودی. کسی که در حال حاضر هستی. همین الان از بدنت تشکر کن که چطور برات نفس میکشه بدون اینکه بهش فکر کنی. قدردان این باش که چشم داری تا همین الان این صفحه رو ببینی و گوش داری که صدای منو بشنوی. شکرگزار باش که چطور توانایی درک هر احساسی رو داری بدون اینکه خوب یا بد بودن اون احساس رو در نظر بگیری. همین الان با هزاران نفر در سراسر دنیا همراه شدین و این ویدیو رو میبینین.

راز اصلی داشتن انگیزه، درک این موضوعه که زندگی شما اینجا روی زمین مثل یک موسیقیِ شاعرانه است که در آخر پایان می‌یابد. اینکه چرا ما با چیزایی مثل شعر، موسیقی و یا هر نوع هنری، ارتباط برقرار می‌کنیم اینه که هنر از بسیاری جهات نمایانگرِ تجربه‌های انسانیست. هر دو قدرت ایجادِ طیفِ گسترده‌ای از احساسات در شما رو دارن؛ از ناراحتی و ملال گرفته تا خوشحالی و ترس. هردو قدرت این رو دارن که زیبا باشن، قدرت این رو دارن که خیلی خیلی تاریک باشن.

اما این احساس ارتباط و یگانگی صرف نظر از اینکه با موسیقی باشه یا با یکدیگر، چیزیه که همه‌ی آدم‌ها آرزوش رو دارند. عمیقا میخوایم احساس ارتباط، پذیرفته شدن و محبوبیت بکنیم. اما این به شما بستگی داره که آیا میخواید تا دقایق آخر زندگیتون صبر کنید تا این احساس رو تجربه کنید؟ چون در اون لحظات، زندگی انگیزه و احساسات شما رو کم کم از بین میبره، ذهنتون رو آشفته میکنه و شما رو مجبور میکنه که این احساسِ ارتباط رو حس کنید. و یا میتونید همین الان شروع کنید درست همین لحظه، و سریعترین راه برای احساسِ این ارتباط همون عادتیه که باعث میشه انگیزه‌ کافی انجام هرکاری رو داشته باشید.

و اون اینکه فقط در لحظه زندگی کنید، یعنی به هر کاری که انجام میدین کاملا پایبند باشید بدون در نظر گرفتن این موضوع که انجام دادنش رو دوست دارین یا نه. چون وقتی کاملا درک کردین و شروع کردید به قدردانی از زیبایی تک تک لحظات زندگی، اونوقته که هر ثانیه رو جوری زندگی می‌کنید انگار که آخرین لحظات زندگیتونه. خوشحال میشید که شانس باشگاه رفتن رو دارید، یا میتونید برید مدرسه یا کسب و کار خودتون رو داشته باشید. چون بعد از اتمام روز تمام چیزی که در زندگی داریم دقیقا همین لحظه فعلی است پس نزارید هدر بره.

خیلی ممنونم از تماشای این ویدیو. خوشحال میشیم دیدگاه‌های خودتون رو در قسمت نظرات با ما به اشتراک بزارید.