این یک کلمه می‌تواند زندگی شما را متحول کند
تا حالا با خودتون فکر کردین که چرا داشتن انگیزه سخته یا اینکه چطوری می‌تونید انگیزه تون رو برای رفتن به باشگاه، خوردن غذای سالم یا تلاش بیشتر در مدرسه و کار حفظ کنید.
این چیه که افراد با انگیزه می‌دونند اما شما نه؟ میخوام امروز این رازو به شما بگم.
تصور کنید که شما یک پیرمرد در حال مرگ هستید، دکترها و پرستاران و خانواده تان در اطراف شما هستند و همه نگاهشون به شماست. پسرتون با چشمانی پر از اشک به سمت شما میاد و به شما میگه پدر آیا چیزی هست در زندگی که از آن پشیمان باشید؟ شما سرتون رو برمیگردونید و به سقف نگاه میکنید و بعد ناگهان احساس درد عجیبی در درونتون میکنید که به سرعت شروع به پخش شدن میکند و کم کم همه بدنتون رو میگیره.
ناگهان کل اتاق تاریک میشه و همه زندگیتون از جلو چشماتون رد میشه، دوران کودکیتون، اولین عشقتون، روزی که ازدواج کردین، حتی روزیکه پسرتون برای اولین بار به دانشگاه رفت. اما بعد شروع میکنید به یادآوری کارهایی که در زندگی آرزوی انجامش رو داشتین، جاهایی که دوست داشتین ببینین، و زمان هایی را که بیهوده تلف کردید. شروع میکنید به پرسیدن از خودتون که چه میشد اگر به دور اروپا سفر میکردم کاری که همیشه آرزویش را داشتم؟ چه احساسی داشتم اگه ورزش میکردم و اون بدنی رو که میخواستم داشتم؟ چه میشد اگر از اون دختر زیبای دانشکده خواستگاری میکردم؟ چه میشد اگه کارمو ترک میکردم و کسب و کار خودمو شروع میکردم. چه میشد اگه……
این دو کلمه دانه هایی هستند که رشد میکنند وبه گیاهی سمی به نام پشیمانی تبدیل میشوند، و داشتن احساس پشیمانی زمانی که در بستر مرگ هستی برای من خیلی ترسناکه.
تنها راهی که مطمئن شوید این اتفاق نمی‌افته اینه که مثل یک قایق شناور روی آب زندگی کنید. بیشتر مردم به شما میگن که اخلاق کاری، نظم شخصی و تعیین هدف کلیدهایی هستند برای رسیدن به آنچه در زندگی میخواهید، اما این فقط تا حدودی درست است. اینها چیزهایی هستند که باعث حرکت قایق میشن مانند یک بادبان قوی یا یک فرمان خوب، اماداشتن یک قایق عالی که از هر موجی عبور میکنه، بر هر مانعی غلبه میکنه در مقابل هر طوفانی مقاومت میکنه، کاملا بی معنیه اگر مسیر مشخصی از مقصدتون نداشته باشید.
بعضی از مردم فکر میکنند می‌دونند می‌خواهند به کجا برسند، آنها یک شغل پردرآمد، همراه با یک خانواده و خانه ی بزرگ، ویک ماشین زیبا میֱخواهند، اما اکثر مواقع زندگی که آنها توصیف میکنند زندگی خودشون نیست، بلکه زندگی است که والدینشون براشون میخوان، زندگی که دوستاشون براشون میخوان، زندگی که فیلم ها و شبکه های اجتماعی به ما میگن باید داشته باشیم.
اما بدتر از انتخاب زندگی که مال شما نیست، ماندن در آن زندگیست، چون ماندن در آن شرایط خوب بسیار راحت تر از رفتن به دنبال آنچه که میخواهید هستش. پس اگر نمیخواهید با این احساس وحشتناک پشیمانی بمیرید، باید بفهمید واقعا میخواهید چه کاری انجام دهید، و تنها راه آن رسیدن به خودآگاهی است.
اگر میخواهید در کوهستان زندگی کنید و همیشه برای پرندگان لانه چوبی بسازید، پس انجامش بدین، اگر میخواهید یک مازراتی و خانه بزرگ داشته باشید پس انجامش بدین. در اینجا چیز درست یا غلطی وجود ندارد این چیزیه که باید خودتون بفهمید، و قسمت سختش اینه که نباید به این فکر کنید که دیگران و جامعه چه فکری در موردتون میکنند.
اگر در یک خانواده معمولی بزرگ شدین که والدینتون یک کار کارمندی یا کارگری داشتند، خیلی سخته که بهشون بگید میخواهید کار کاملا متفاوتی انجام دهید، این برخلاف چیزیه که آنها یا دیگران از شما انتظار دارند.
اما شما نباید به این ترس اجازه دهید شمارو متوقف کند زیرا زندگی کوتاه تر از اینه که با خودتون صادق نباشد. اما اگر احساس کردید انگیزه کافی ندارید فقط این کلمه مسموم را به یاد بیاورید. پشیمانی….
تصور کنید که در بستر مرگ هستید، با خودتون فکر کنید آرزوی انجام چه کارهایی در زندگی داشتید، چه کارهایی را دوست داشتید دوباره انجام دهید، اما حالا انرژی ندارید و کاری نمی‌تونید بکنید و احساس پشیمانی میکنید.
مهم نیست جنسیت شما چیه، قدتون چقدره، ظاهرتون چه جوریه یا چقدر باهوش هستید، هیچکدام مهم نیستند، تنها چیزی که مهمه داشتن اشتیاق در درون شما برای به دست آوردن آنچه میخواهید هستش و مطمئن باشید هیچوقت برای شروع این سفر دیر نیست.
نظر شما در این رابطه چیه؟ آیا تا به الان کارهایی که دوست داشتین رو انجام دادین؟ آیا برای رسیدن به آرزوهاتون قدم برداشتین؟ یا به خاطر محدودیتهایی مثل سن، پول، خانواده یا اجتماع و یا هر چیز دیگه‌ای از آنها صرف نظر کرده‌اید. با ما به اشتراک بزارید.
